Introductie: Het levenseinde is een zeer kwetsbaar moment in het leven van veel mensen. Een moment waarop iemand mogelijk gaat terugblikken op succesvolle en minder succesvolle levensmomenten, met als mogelijk doel het bereiken van een betekenisvol en vredig laatste hoofdstuk binnen het levensverhaal. De noodzaak tot ‘vergeving’ (van de ander of van het zelf) kan een elementaire taak vormen binnen deze fase. Er is echter weinig empirische kennis binnen het vakgebied van de psychologie (en aanverwante disciplines als de religiewetenschappen en de sociologie) over de noodzaak van vergeving in de context van het levenseinde. Noch is er weinig kennis over hoe professionals binnen de gezondheidszorg, zoals geestelijk verzorgers, dit onderwerp met patiënten zouden kunnen bespreken of behandelen.
Hypothese: Dit project vertrekt vanuit de hypothese dat vergeving een belangrijk proces voor mensen in de laatste levensfase is, wat, als het onderdeel wordt gemaakt van de behandeling van patiënten in de terminale fase, kan leiden tot minder (psychisch) lijden en een hogere kwaliteit van leven.
Doelstelling: Centrale doelstelling van dit project is het onderzoeken van de ervaringen van geestelijk verzorgers in het begeleiden van patiënten in het omgaan met vergeving.
Methoden: Voor dit project werden 9 geestelijk verzorgers, werkzaam in verschillende Nederlandse ziekenhuizen, geïnterviewd op basis van een semi-gestructureerde interviewlijst. Vervolgens werd op basis van een interpretatieve en fenomenologische analyse (IPA) geanalyseerd hoe zij in hun (vaak omvangrijke) loopbaan patiënten hebben begeleid in hun zoektocht naar vergeving.
Tussentijdse resultaten: Geestelijk verzorgers geven aan niet vaak het thema of het proces van vergeving te hebben begeleid in hun loopbaan. Ze geven aan dat het een complex en moeilijk te bespreken onderwerp is, maar zien de relevantie van het thema in het verbeteren van het fysieke en mentale welzijn van patiënten; en geven handreikingen o.a. voor het verbeteren van de opleidingen voor geestelijk verzorgers en voor het toepassen van vergevingsrituelen binnen de klinische praktijk.